
Մոսկվան զոհաբերեց Հայաստանը, ժամանակն է նոր դաշնակիցներ փնտրելու. ֆրանսիաի հնչակյանների առաջնորդ
Կլինի 2020-ից առաջ և հետո, երբ խոսքը վերաբերում է ռուս-հայկական հարաբերություններին, Մոսկվայի խաղն օրեցօր զարգանում է, դժվար է չտեսնել, որ Պուտինը զոհաբերեց Հայաստանը, որպեսզի կարողանա պատերազմել Ուկրաինայում:
Մի բան հաստատ է, որ մեր ազգային անվտանգությունը մեկ երկրի վստահելը լուրջ սխալ էր։ Մենք պետք է տանենք բոլոր հետևանքները և ապավինենք միայն մեր ուժերին՝ փնտրելով հուսալի դաշնակիցներ։
Հարցազրույց Սոցիալ-դեմոկրատ հնչակյան կուսակցության Ֆրանսիայի վարիչ մարմնի առաջնորդ ընկեր Սարո Մարեդիրյանի հետ
-Պարոն Մարտիրյան, վերջերս Ֆրանսիայի Սենատը բանաձեւ է ընդունել հօգուտ Ադրբեջանի ագրեսիվ քաղաքականության դատապարտման և կոչ է անում ճանաչել Արցախը որպես անկախ պետություն, ինչպե՞ս եք գնահատում այս զարգացումը.
Շնորհակալ եմ ֆրանսիացի սենատորներին, ովքեր 2022 թվականի նոյեմբերի 15-ին մեծ մեծամասնությամբ (332 ընտրողներից 295 կողմ) քվեարկեցին դիկտատոր Ալիևին դատապարտող բանաձևը։
Հազվադեպ է, որ երկրի խորհրդարանականներն իրենց դիրքերում այդքան հեռուն են գնացել։
Ադրբեջանը կոչվում է ագրեսոր, իսկ Թուրքիան՝ մեղսակից։ Անցել են այն ժամանակները, երբ ագրեսորներին և հարձակման ենթարկվածներին իրար հետեւից ուղարկում էին:
Սենատի այս բանաձեւը հակադրվում է «Quai d'Orsay»-ի, Ֆրանսիայի արտաքին գործերի նախարարության Չեզոքության ամոթալի դիրքորոշմանը և Եվրահանձնաժողովի նախագահ Ուրսալա ֆոն դեր Լեյենի ինքնագոհ դիրքորոշմանը, ում համար հայի կյանքն է. ուկրաինացուից ավելի քիչ արժեք, քանի որ ադրբեջանական գազը, ըստ նրա, ավելի մաքուր կլիներ, քան ռուսական գազը։
Սենատորների բանաձեւը նույնիսկ հասնում է նրան, որ ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդին հրավիրում է բռնագանձել Հայաստանի Հանրապետության ինքնիշխան տարածքի վրա Ադրբեջանի ագրեսիայի վերաբերյալ Միջազգային քրեական դատարանը, ներառյալ զանգվածային հանցագործությունները և ռազմական հանցագործությունները հետաքննելու համար.
Բանաձեւը հստակորեն պահանջում է Ֆրանսիայի կողմից Արցախի Հանրապետության ճանաչումը, միայն անկախությունը կարող է երաշխավորել նրա հայ բնակչության ազատությունն ու անվտանգությունը։
Բանաձևը կոչ է անում տեղակայել կապույտ սաղավարտներ և խնդրում է Ֆրանսիայի կառավարությանը ուժեղացնել Հայաստանի պաշտպանունակությունը՝ ապահովելու նրա տարածքային ամբողջականությունը։
Այսինքն՝ զենք է խնդրում Հայաստանին իր ինքնապաշտպանության համար
-Վերջին շրջանում բազմաթիվ վերլուծություններ հուշում են, որ Ֆրանսիան կարող է լինել Հայաստանի դաշնակիցը, ի՞նչ կարծիքի եք
Ես անկեղծորեն հուսով եմ, որ այդպես է, բայց օբյեկտիվորեն չեմ տեսնում, թե ինչ շահագրգռվածություն կունենա Ֆրանսիան իրականացնելու այն ամենը, ինչին կոչ է անում Սենատի բանաձեւը։
Խնդիրն այն է, որ պատմությունը մեզ սովորեցրել է հավատալ Ֆրանսիայի անկեղծ խոսքերին, բայց նաև սովորեցրել է մեզ հանձնվել մեր ճակատագրին։
Մեզ պետք են գործեր, ոչ թե խոսքեր, նույնիսկ եթե դա նշանակալի դիվանագիտական և բարոյական աջակցություն է:
-Ինչպե՞ս եք տեսնում Մոսկվայի քաղաքականությունը Հայաստանի նկատմամբ։ Թվում է, թե անցած առնվազն 3 և 4 տարիների ընթացքում նա լիովին դիրքորոշում է ընդունում հօգուտ Ադրբեջանի
Մոսկվայի խաղն օրեցօր ծավալվում է, դժվար է չտեսնել, որ Պուտինը զոհաբերեց Հայաստանը, որպեսզի կարողանա պատերազմել Ուկրաինայում:
Մի բան հաստատ է, որ մեր ազգային անվտանգությունը մեկ երկրի վստահելը լուրջ սխալ էր։ Մենք պետք է տանենք բոլոր հետևանքները և ապավինենք միայն մեր ուժերին՝ փնտրելով հուսալի դաշնակիցներ։
2020-ից առաջ և հետո կլինի, երբ խոսքը վերաբերում է ռուս-հայկական հարաբերություններին.
-Կպատմե՞ք ֆրանսահայ համայնքի գործունեության մասին՝ օգնելու ֆրանսիական հասարակական կարծիքին, որը քաջատեղյակ է արցախյան հակամարտությանը:
Կա անհատների խումբ, որն ինքնաբուխ ստեղծվել է Ֆրանսիայում և ակտիվ է սոցիալական ցանցերում, այս խումբն օրեցօր ինքնակազմակերպվել է, տեսանելիության առումով շատ արդյունավետ է և այսօր եվրոպական այլ երկրներում նավթի բիծ է, որը տանում է. օրինակ.
Հետաքրքիր է նշել, որ այս երևույթը չի բխում հայկական ավանդական կառույցներից, որոնց, հնարավոր է, սոցցանցերի երևույթը շրջանցում է, մանավանդ որ հիմա այնտեղ է խաղարկվում ֆրանսիական և միջազգային հասարակական կարծիքը։
-Ինչպիսի՞ն է ֆրանսիական հանրության ընդհանուր կարծիքը Լաչինի շրջափակման վերաբերյալ
Ֆրանսիական լրատվամիջոցները նոր են սկսում խոսել այդ մասին, և դա հատկապես սոցիալական ցանցերում այս մոբիլիզացիայի շնորհիվ։
-Կպատմե՞ք Ֆրանսիայում Սոցիալ-դեմոկրատ հնչակյան կուսակցության գործունեության մասին:
Ինչպէս համահայկական բոլոր կառոյցները, Սոցիալ Դեմոկրատ ՀՆՉԱԿԵԱՆ Կուսակցութեան երկու գլխաւոր նպատակներն են հայապահպանումը Սփիւռքի մէջ եւ օժանդակութիւն Հայաստանին։ Էրդողանի և Ալիևի բռնապետություններից բխող էկզիստենցիալ սպառնալիքները պետք է կոչ անեն հայերի սուրբ միավորման Հայրենիքի շուրջ, ինչը, ցավոք, ներկայումս այդպես չէ։
Սոցիալ Դեմոկրատ ՀՆՉԱԿՅԱՆ Կուսակցությունը Ֆրանսիայում, ինչպես և այլուր, աջակցում է համայնքի դպրոցներին, եկեղեցուն և մասնակցում տեղական քաղաքական կյանքին՝ իր նպատակներին հասնելու համար:
-Ինչպե՞ս եք բնութագրում հայ-հայկական կուսակցական հարաբերությունները Ֆրանսիայում:
Չնայած միասնության ճակատին, ես կասեի, որ չկա իրական փոխանակում և համագործակցություն հայկական կազմակերպությունների միջև ընդհանուր առմամբ, ինչը, իհարկե, շատ վնասակար է: Սփյուռքում էլ ենք նույն բաժանումները, ինչ Հայաստանում:
Հարցազրույցը վարեց Պետրոս Մանուկյան
Սոցիալ Դեմոկրատ Հնչակյան Համակիր
Սոցիալ դեմոկրատ հնչակյան կուսակցություն
Սոցիալ դեմոկրատ հնչակյան կուսակցություն